ZOSTAW TU...
...choć jedno słowo...
Chcę poczuć, że nie jestem w bezkresnej pustce...
POTRZEBUJĘ tej nutki fascynacj, że przyszedłeś tu zostawić ślad, że powrocisz i będziesz się ze mną bawić w podchody, kusić i odpychać, drażnić, pobudzać wyobraźnię, zostawiać zagadki..
ROZBUDŻ MOJĄ WYOBRAŹNIĘ... proszę...
Chyba nikt nie jest w bezkresnej pustce, czasami my sami tę pustkę stwarzamy...
OdpowiedzUsuń...budujemy mury?
UsuńA może ta nowa normalność sprawia, że mury rosną bez naszego udziału?
..czasem bywamy w swoich 'pustkach'.. Ja wówczas lewituję sobie i odpoczywam? ..ale każdy z nas ma inaczej.. niekiedy ktoś może przenikąć i zapełnić naszą pustkę słowem, jednym gestem, a nawet milczeniem..
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam :)
...i sam fakt ,że istnieje takie "niekiedy " jest budujący..
UsuńWow! Zapowiada się intrygująco... Dziękuję, że zostawiłaś trop :) Pozdrawiam, Pola
OdpowiedzUsuńWitaj:)
Usuńdramatyczny apel. jest aż tak słabo?
OdpowiedzUsuńWłaśnie tak...
Usuńsą chwile, że aż tak...
Ślad zostawiam, powrócę na pewno, ale nie wiem czy jestem w stanie pozostałym wymaganiom sprostać...
OdpowiedzUsuńAleż to nie wymagania, jedynie wodzenie na pokuszenie;)
UsuńNo to jestem! Zaintrygowana:))
OdpowiedzUsuńCieszę się ... Witaj!
Usuń