POMIĘDZY

 Polmrok 

Delektuję się ciszą i zarysem swojego dekoltu, który delikatnie kusi przestrzeń pomiędzy okularami i telefonem. To nie jego wina, że akurat pozwoliłam mu dziś na wieczorowy look odsłaniając subtelnie to i owo. Pisząc te słowa zakładam nogę na noge i w przestrzeń pomiędzy telefonem a oknem zakrada się zarys stopy  z bordowym lakierem na paznokciach. Nie widać go teraz ale wkrótce błysk latarni sprawi,że będzie soczysty, kuszący ...

Z parapetu zerkajac widać nie tylko zarys stopy ale i bielizny . Przez moment zastanawiam się czy to fajny widok? Osobliwy na pewno, zwłaszcza gdy jest się podglądaczem;)  

A ten, gdyby chciał podglądnąć moje myśli, pewnie wpadlby w osłupienie.

Ja też wpadam. Ze skrajności w skrajność.

Od radości i żartów po wybuchy wulkanu.

Frywolna chwila zdarzyła mi się chyba pierwszy raz od czasu tej dziwnej zmiany w moim życiu, gdzie przyszło mi łączyć język polski z ukraińskim i ujarzmiac swoje ambiwalentne uczucia z wachlarzem zdarzeń i kalejdoskopem charakterów, jakże różnych.

Słowo : POMAGAM   jest łatwe gdy poniesiesz komuś siatkę do samochodu albo wskażesz, na której półce znajdzie poszukiwaną rzecz.

Życie na codzień "drug z drugom" to nie bajka, zwłaszcza gdy słyszysz : "nadmuchajcie kalesony" albo:" my zapomnieli żylietki"

Frywolny nastrój został zdominowany przez zwyczajną rzeczywistość,  co nie zmienia faktu, że fajny dekolt z fajnymi............ nadal jest pomiędzy okularami i telefonem. 

I wciąż kusi;)